Άτσαλες ρίμες Part2

Είναι οι σχέσεις φίλε, μυστήριο απλό, μα γίνονται παγίδες αντί παιχνίδι παιδικό. Με μάτια αθώα και καρδιά καθαρή, όλα θα ήταν σαν την ανατολή, που η μέρα ανθίζει και ξεκινά η ζωή, μα το χάσαμε και έγινε φυλακή. Δεν θέλω να μείνω με κάποιον για πολύ καιρό, μόνο και μόνο γιατί φοβάμαι το φευγιό. Δεν έχουν νόημα οι σχέσεις που μοιάζουν ιδανικές, όταν μέσα τους ζούνε μόνο δύο ψεύτες.

Είναι αλήθεια και ότι θέλεις πες, καλύτερα κενό δοχείο, παρά σκουπιδοτενεκές.

Δεν αντέχεις άλλο μόνος συνέχεια μου λες, μα η κακή παρέα δίνει μόνο αφορμές, την αλήθεια να δεις πως κι εσύ φταις, γιατί με τα μάτια ζυγίζεις τις ψυχές. Θέλει να νιώσεις, να δώσεις, να πάρεις να μπορείς, αλλιώς θα αδειάσεις και πια θα αγνοείς, πως ένα χέρι που απλώνεται δεν θέλει μόνο να χτυπά, μπορεί απλά να θέλει πλάι σου να περπατά. Εικόνες να μοιράζεται μαζί σου, μυρωδιές, και από το μοίρασμα να χτυπάνε σαν τρελές οι καρδιές. Αυτό που όλοι θέλουν, μα τελικά δεν μπορούν, γιατί έχουν μάθει την εικόνα και όχι τον άνθρωπο να αγαπούν.

Είναι αλήθεια και ότι θέλεις πες, καλύτερα κενό δοχείο, παρά σκουπιδοτενεκές.

Θυμάσαι ένα βράδυ που γυρνούσες μοναχός και τα αδέσποτα το ένιωσαν πως δεν ήσουν τρελός, ήρθαν παρέα σου, όσο το ζητούσες και στο μυαλό σου μείναν γιατί όταν πονούσες, μόνο αυτά σταθήκαν, με αγάπη μόνο, χωρίς να απαιτούν μα κυρίως χωρίς να αντισταθούν. Αυτό το κάλεσμα είναι τόσο απλό, μα όλοι το φοβούνται στον κόσμο αυτό, προτιμούν να 

προσποιούνται με κάποιον άλλο, παρά να ανοίξουν τα μάτια και να αγκαλιάσουν το όλο.

Είναι αλήθεια και ότι θέλεις πες, καλύτερα κενό δοχείο, παρά σκουπιδοτενεκές.

Κοίτα μες στα μάτια σου όσο μπορείς πιο βαθιά, όταν στον καθρέφτη στέκεσαι μπροστά και εκεί μέσα ψάξε να βρεις, τι χτίζει τους φράκτες και από τι θες να κρυφτείς. Ρώτα εσένα από τον άλλον τι θες, τι έχεις να δώσεις εκτός από ευχές. Είμαστε όλοι στο ταξίδι αυτό για να βρούμε συντρόφους με μυαλό ανοιχτό. Να δούμε, να δεχτούμε, να αγαπήσουμε ξανά, όπως τότε που ψάχναμε παρέα παιδιά, να μη γκρεμίσει ο κόσμος το καταφύγιο αυτό, που φτιάξαμε με αγάπη, εσύ κι εγώ.

Είναι αλήθεια και ότι θέλεις πες, καλύτερα κενό δοχείο, παρά σκουπιδοτενεκές.

Γιατί φίλε μου, δεν θέλω άλλες ήττες, θέλω μαζί να γίνουμε οι καλύτεροι αλήτες, δεν θέλω πια να βλέπω ένα δοχείο κενό, θέλω μαζί σου στη ζωή να ακροβατώ. Να δούνε όλοι πως το κορμί έχει και μυαλό και πως όλα τα βρωμίζουνε με στόχο αυτό. Όχι άλλες σχέσεις γεμάτες σκουπίδια, όχι κενά δοχεία, όχι άρρωστα κορμιά και κουρασμένα μυαλά, μόνο αγάπη, φως και ζωή και έτσι θα χτίσουμε κάτι που δεν θα γκρεμιστεί.