Η συγκαλυπτική κοινωνία και το έγκλημα

Κοινωνικός και πολιτικός στρουθοκαμηλισμός – Ελλάδα 2013

Εν μέσω μιας λαίλαπας από μάσκες που πέφτουν και πλήρους απογοήτευσης, στους δρόμους επικρατεί μια τρέλα. Δεν ξέρεις τι μπορεί να συναντήσεις, από καβγάδες πενηντάχρονων οδηγών, μαχαιρώματα, χρυσαυγίτες, κυνηγητό, βία, πρέζα, νεύρα, χαμός. Αλλά κυρίως αλλού, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, γενικά αλλού. Πως μπορεί να γίνει το ίδιο σε μια επαρχία; Στην Ξάνθη αν αλλάξεις πλευρό στον ύπνο σου, μπορεί το πρωί να το μάθεις από το γείτονα. Ξαφνικά γίνεται κάτι τέτοιο στην κεντρική πλατεία της πόλης, υπάρχει ένα υπόκωφο βουητό και κανείς δεν λέει και δεν κάνει τίποτα; Πρέπει να έχουμε στάση της μειονότητας και να παρακολουθούμε καταδικάζοντας τον "εθνικισμό"; Δεν είναι υπόθεση όλων η φασιστική δράση στην πλατεία; Τα παιδιά όλης της πόλης, σε άλλη κεντρική πλατεία θα πάνε; Θα νιώθουν ασφαλείς οι Ξανθιώτες με ροπαλοφόρους που τραμπουκίζουν τα παιδιά κάποιων, κάποιων μουσουλμάνων, κάποιων αριστερών, κάποιων αναρχικών, κάποιων "διαφορετικών"; Δεν μπορώ να καταλάβω και προσπαθώ.

Αν δούμε τη γενικότερη σιωπή της κοινωνίας σε πολλά, θα κατανοήσουμε το υπόκωφο βουητό. Στις 9 Μάρτη, έγινε μία πορεία – εκδήλωση για τη βία κατά των γυναικών. Είχε μεγάλη συμμετοχή από πολλές ομάδες πανελλαδικά αλλά είχε μικρή σχετικά συμμετοχή από Ξανθιώτες. Τα στένσιλ και τα τρικάκια κάποιων ομάδων θεωρήθηκαν βίαια και προκλητικά. Έγινε πάλι ένας υπόκωφος ντόρος γι αυτό. Όχι για τους χίλιους ή και παραπάνω ανθρώπους, άντρες και γυναίκες από όλη την Ελλάδα που ήταν στο δρόμο για να διαδηλώσουν ενάντια σε ένα κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο που ΔΕΝ αφορά το εισόδημα τους, αλλά τα τρικάκια και τα στένσιλ που ήταν βίαια. Μερικά από τα θέματα που κατήγγειλε η συγκεκριμένη εκδήλωση, ήταν η υποκρισία, η συγκάλυψη, η θυματοποίηση και η σιωπή ή αυτό το υπόκωφο βουητό, που γίνεται σε φάσεις κραυγή κανιβαλισμού. 

Από καιρού εις καιρόν στην περιοχή έχουν γίνει ρατσιστικές επιθέσεις. Νύχτες έγραφαν σε τοίχους συνθήματα μίσους. Πάντα, υπήρχε εσπευσμένα η συγκάλυψη από όλες τις πλευρές, το υπόκωφο βουητό και η υποκρισία, πως δεν ξέρουν, πως δεν παίρνουν θέση, πως δεν έμαθαν. Μια ισορροπία εύθραυστη. Παρόλα αυτά οι ίδιοι άνθρωποι συναναστρέφονται και συνυπάρχουν κανονικά και φιλικά στη μικρή κοινότητα της περιοχής. Συνεργάζονται, είναι γείτονες, είναι ζευγάρια, είναι γνωστοί. Κι έτσι ξαφνικά, βρέθηκαν 30-40 τύποι και βγαίνουν στην πλατεία οπλισμένοι κυνηγώντας αυτούς τους συνανθρώπους σου, που μοιράστηκες το ίδιο θρανίο μαζί τους και μοιράζεσαι την καθημερινότητα σου σε όλη σου τη ζωή και εσύ σιωπάς; Είναι δυνατόν να προκάλεσαν τα βίαια στένσιλ και όχι η φυσική βία από μια συμμορία συγκεκριμένων ανθρώπων που δρουν ανεξέλεγκτα στην πόλη;

 Βέβαια τολμώντας να εκφράσω την απορία μου και να ζητήσω από όλους να αντιδράσουμε μαζικά, μου είπαν πως ανάβω το φυτίλι. Εγώ το ανάβω, που μιλώ γι αυτό και όχι οι τραμπούκοι με τα λοστάρια που το έκαναν. Όπως η ανακοίνωση της ΧΑ πως αντιεξουσιαστές χτύπησαν άνθρωπο στην πλατεία. Και όχι μόνο όσοι το παρακολούθησαν, αλλά όλοι, ξέρουν τι πραγματικά συνέβη και ποιος χτύπησε ποιον και γιατί. 

Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί ο φόβος, είναι να πάψεις να φοβάσαι και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο διπλανός σου, που θα σταθεί δίπλα σου, όταν πιο πολύ φοβάσαι. Με συγκάλυψη, υποκρισία και σιωπή, κινδυνεύουμε να ζήσουμε ως θύματα τη ζωή μας, ανάμεσα σε «φρουρούς της νομιμότητας» που είναι η πηγή της ανομίας. 

Υ.Γ. Μετά από μια βδομάδα αναμονής για τις κινήσεις που θα γίνουν, με χαρά δημοσιεύω σήμερα το κείμενο. Η χαρά οφείλεται στις σχεδόν 3.000 κόσμου που διαδήλωσαν στην Ξάνθη, στα πλαίσια της αντιρατσιστικής πορείας και διασκέδασαν τον δικό μου φόβο, που περιγράφω παραπάνω . Έτσι πρέπει να σπάνε τα αποστήματα, ένα - ένα. Μεγάλο κομμάτι της μειονότητας σήμερα, επέλεξε να μην πέσει στην παγίδα των εθνικισμών προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του, αλλά εμπιστεύθηκε το δρόμο και την ενότητα με όσους θίγονται από τους ναζί.  Μεγάλο βήμα για όλους μας. Ήταν μια όμορφη μέρα η σημερινή. Χαίρομαι που τη μοιραστήκαμε. Εύχομαι να βγάζουμε πιο συχνά τη γλώσσα στη σιωπή, στη συγκάλυψη και στην υποκρισία. Ο υπόκωφος θόρυβος, να γίνει φωνή και γροθιά υψωμένη.
Θάνατος στο φασισμό - faşizme ölüm