"Ο Βούθουλας και ο Μπούθουλας" μία ιστορία συμπόνιας με νούμερα

Το Περού στην πρώτη φωτογραφία όπως ζει η πλειοψηφία
και το Περού δεξιά όπως παρουσιάζεται η οικονομία του 

Έφτασε ο Δεκέμβρης του 2017 και τα νούμερα της ανάπτυξης δεν βγαίνουν ούτε στα χαρτιά. Η ανεργία καλπάζει, η μετανάστευση επίσης, η επισφαλής εργασία είναι ευκαιρία καριέρας, οι συνταξιούχοι ε! που θα πάει, θα πεθάνουν , οι δημόσιοι πρέπει να καρατομηθούν, οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα μείνουν δεμένοι στο βράχο να τους τρώει το όρνιο το συκώτι και ούτω καθεξής. Δύσκολα τα πράγματα.... Στα νούμερα τουλάχιστον πρέπει να βγαίνει. Όπως στο Περού, νερό και ρεύμα δεν έχουν οι πολίτες αλλά τα νούμερα καλπάζουν. Έτσι ναι, είσαι αξιοπρεπής, είσαι μία χώρα με την οικονομία να δείχνει ταχύτατη ανάπτυξη κι ας πεινά ο λαός της.

Έτσι λοιπόν τι κάνουμε για να βγουν τα νούμερα; 
Πεντάμηνα! 
Μαζεύεις όλους τους απελπισμένους και καταργείς κάθε προσόν τους. Μεταπτυχιακό με τρεις γλώσσες και εμπειρία, 495€, ανειδικεύτος εργάτης 495€. Εργασιακά δικαιώματα, μπα... τα βασικά. Αυστηρότητα στις ώρες εργασίας; Πλήρης ! Τατααααα ! Μείωση της ανεργίας, αποτελεσματικότητα δημοσίου. Ναι αλλά το όριο της φτώχειας είναι στα 6.000€ ετησίως, τα πεντάμηνα δίνουν 2.500€ και δεν δικαιούνται και ταμείο ανεργίας. Δεν βγαίνει καλά, Φτου! 

Τι να κάνουμε; 
Οκτάμηνα! 
Γιεαααα, ίδιο σκηνικό αλλά θα παίρνουν 8*495=3960€ και δύο μήνες ταμείο άλλα 720€ το σύνολο 4.680! Κατεβάζεις και το όριο της φτώχειας στα 4.500€ και έχει γίνει μεγάλη δουλειά! Μείωση ανεργίας, λιγότεροι κάτω από το όριο της φτώχειας, αποτελεσματικό και στελεχωμένο δημόσιο χωρίς σπατάλες. Τρεις δείκτες τα σπάνε ! Μένουν όμως πολλοί απ' έξω, ένα κομματάκι πρέπει σε αρκετούς γιατί αν όλοι πεινάσουν, θα μας φάνε! 

Τι άλλο να κάνουμε; 
Κοινωνικό μέρισμα! Πςςςςς! Μεγαλοφυές ! 
Εκεί ένας μόνος για να πάρει βοήθημα 450€ πρέπει να έχει ετήσιο εισόδημα 0,00 έως 3.000€, τουτέστιν ο πιο ευτυχισμένος σε αυτή την κατηγορία λαμβάνει 250€ το μήνα.... και του δίνουν άπαξ 450€ για να γίνει στουκ**. Επίσης σε αυτή την κατηγορία το τριχίλιαρο στο χρεώνουν έτσι κι αλλιώς σαν τεκμήριο δαπανών επιβίωσης στο εισόδημα σου. Αν όμως είσαι φιλοξενούμενος αυτά τα 3.000€ που ποτέ δεν πληρώθηκες από οπουδήποτε, χρεώνονται ως έσοδο σου στο νοικοκυριό που σε φιλοξενεί! Αφού έβγαλες τη χρονιά, ε! τρία χιλιάρικα τα είχες κι ας μη φαίνονται (το ότι είναι παρμένα από το νοικοκυριό που σε φιλοξενεί και άρα ήδη εγγράφονται και φορολογουνται σε αυτούς, δεν το σκέφτηκαν μάλλον). 
Παράλογο ; Δεν απαντάει, δεν είναι!Πάντως με 260€ το μήνα , χρίζεις μικρότερης βοήθειας γιατί είσαι ευκατάστατος ας πούμε. Κοινώς, το παρόν κοινωνικό πρόσωπο μας λέει ξεκάθαρα πως δεν έχουμε ιδέα ακόμη τι θα πει φτώχεια, εξαθλίωση και εργασιακός βιασμός, τα καλύτερα έπονται.

Παράλληλα οι λίστες με τις οφσορ έφτασαν μέχρι παράδεισο, οι έμποροι ναρκωτικών και δολοφόνοι είναι δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι , τιμώμενα πρόσωπα (κυρίως από τους ομοίους τους που κάνουν φιλανθρωπίες) ευεργέτες κλπ. Σκοταδιστές φασίστες φίλοι των νεοναζί αναγορεύονται διδάκτορες, η νεολαία φεύγει ανεπιστρεπτί κι σχεδόν όση μένει μισεί τους ,"λαθραίους" ανθρώπους των πολέμων και των καταστροφών αλλά όχι τον πρόεδρο, που προαναφέραμε, και πάει λέγοντας. 

Τσοκαρίες που μισούν τσοκαρίες θα λέγαμε και τα νούμερα με περισσή συμπόνια βαραίνουν προς την καταστροφή μας αλλά δε βαριέσαι, μήπως αυτά που δίνει τώρα ο Τσιπρας θα μας τα έδιναν άλλοι; Αν δεν απαντήσουμε άμεσα σε όσα ζούμε θα φάμε τις σάρκες μας, να το ξέρετε κι αν έχετε οργή μη ξεσπάτε στους πιο εξαθλιωμένους από εμάς, μόνο αυτούς θα έχουμε δίπλα μας αν είμαστε ρεαλιστές. Ο Μπύθουλας μας έτυχε Σουσούδες μου, τι να κάνουμε κι όποιος μας τάζει Βούθουλα το κάνει για να μας φάει και το κοινωνικό μέρισμα ...

... κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου....

* Λαϊκή φράση «ο Βούθουλας κι ο Μπούθουλας» που αντιστοιχεί στην σημερινή έκφραση «λαός και Κολωνάκι»... Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/se-pia-periochi-vriskotan-o-perifimos-bithoulas-me-ton-laoutziko-stin-mantam-sousou-tou-dimitri-psatha-i-fantasmeni-gineka-pou-egine-theatriko-tenia-ke-tileoptiki-sira-me-tin-anna-panagiotopoulou/

**χαρτοπαικτικός όρος

Ο λεκές κι η λαδιά

Ή πως η ξευτίλα του Σύριζα ήταν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.

Ήταν 5 Μαΐου του 2011 και οι πλατείες γέμισαν με κόσμο. Εμένα με βρήκε το απόγευμα αυτό στη Θεσσαλονίκη και στην πρώτη συνάντηση στο Λευκό Πύργο, όπου οι χιλιάδες που κατέφθαναν ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Μοναδικές στιγμές την πρώτη ανοργάνωτη και υπέροχη ημέρα που έκαναν δεδομένη την ύπαρξη και δεύτερης. Μέρα 2^η και από το πουθενά έχουν εμφανιστεί μικροφωνικές, τέντες, οργανωνόμαστε σκέφτομαι. Ο κόσμος είναι ζωντανός και έτοιμος. Σε κάθε ανακοίνωση εξελίξεων από τη βουλή σε ελάχιστα λεπτά διαφορετικές παρέες είχαν βγάλει ήδη συνθήματα. Το μυαλό του κόσμου ήταν σε εγρήγορση, υπήρχε παλμός και ένιωθες την ετοιμότητα για δραση. Έβραζαν όλοι κι άφριζαν, ήθελαν να δράσουν. Ήμασταν οι Αγανακτισμένοι.

Καθώς οι μέρες περνούσαν η οργάνωση ήταν οργιώδης. Γίνανε ομάδες και στελεχώθηκαν άμεσα. Πολλή ετοιμότητα! Ενθουσιασμένη μπήκα σε μία δύο ομάδες. Είδα πως ήταν μάλλον παρεάκια και όχι τυχαίοι. Ήξεραν ονόματα, ποιόν, προέλευση, έκλειναν μάτι και συνεννοούνταν. Ήταν και λίγο κρύοι έως εχθρικοί με τους αγνώστους εθελοντές όπως του λόγου μου. Ήταν ζήτημα χρόνου να καταλάβουμε αρκετοί πως οι ενορχηστρωτές ήταν συνιστώσες του Σύριζα με πολύ συγκεκριμένη ατζέντα. Οι δημοσιεύσεις στη σελίδα γινόταν κυρίως από υποψηφίους του νομαρχιακού ψηφοδελτίου του Κουράκη και πλέον η ορμή που αναφέρθηκε είχε γίνει ήδη πιο εύπλαστη. Έκλεισαν μικρόφωνα όποτε ένιωθαν πως χρειαζόταν, έθαψαν διαφορετικές φωνές σε «καμμένες» μέρες, αρνιόταν την κομματική τους ταυτότητα αν μιλούσες για κατευθύνσεις.

Σε μία από τις συνελεύσεις η τοποθέτηση μου ήταν να πάψουμε να μαζεύουμε υπογραφές για την κατάργηση του μνημονίου καθώς ήταν μόνο οι κανόνες εφαρμογής της δανειακής σύμβασης και θα μπορούσαν άνετα να αντικατασταθούν από επόμενα μνημόνια. Το πρόβλημα ήταν καθαυτή η δανειακή σύμβαση. Την ώρα της ψηφοφορίας για το ποιες τοποθετήσεις εγκρίνονται και ποιες όχι από όλους μας, διαβάζεται η τοποθέτηση μου και απαντάται από μικροφώνου πως η νομική ομάδα αποφάνθηκε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και πως το μνημόνιο είναι το πρόβλημα μας, οπότε απορρίπτεται χωρίς να ψηφήσουμε υπέρ ή κατά. Κάπως έτσι οι χιλιάδες της πλατείας, που έφθιναν αργά αλλά σταθερά, εκπαιδεύτηκαν να γίνουν ψηφοφόροι του Σύριζα. Εκπαιδεύτηκαν στο τι πρέπει και δεν πρέπει να μας αφορά. Μα το κυριότερο είναι πως εκπαιδεύτηκαν να χαλιναγωγήσουν την αγανάκτηση και την ορμή με το να καθίσουν κάτω και να αποφασίζουν για πράγματα που θα έκαναν ποιοι, άραγε;

Το βράσιμο του κόσμου ξεθύμανε σε ένα ανάλαφρο φιλολογικό ατμό που έβαλε μπρος στη μηχανή του Σύριζα για να πάει από το 4,6% του 2009 στο 16,78% του 2012. Εκεί ξεκίνησε η προετοιμασία για την εξουσία. Και μιλάμε για εξουσία λακέ φυσικά, μόνο τέτοια έχει η χώρα. Η απάντηση που είχα πάρει τότε από βουλευτή του Σύριζα ήταν πως είναι απαραίτητο να προσέξουμε με την ορμή του κινήματος μη ξεφύγει, πρέπει να στρέψουμε τη ροή του εκεί που πρέπει. Φυσικά η μόνη ανταπάντηση που υπάρχει είναι πως όποιος αλλάζει τη ροή του ποταμού είναι για να ποτίσει τα χωράφια του. Και αυτό ακριβώς έκανε ο Σύριζα, έβγαλε τον κόσμο στο δρόμο ένα χρόνο μετά τη μεγαλειώδη πορεία που κατέληξε στην τραγωδία της Μαρφίν και τον εκπαίδευσε στη μη αντίδραση. Εισέβαλε σε όλα τα κινήματα που μπορούσε να επηρεάσει και τα άλωσε. Τα βρώμισε με το «μία από τα ίδια και αυτοί “οι αριστεροί”» και τον άφησε χωρίς στόχο.

Η αλήθεια είναι πως η μη τήρηση ούτε του ελάχιστου των όσων υπερασπιζόταν πριν την εξουσία ήταν μη αναμενόμενη ακόμη και από τους σπόνσορες του. Αποδείχτηκε μοναδική σκουληκότρυπα το κόμμα των ρομαντικών και ποιητών. Φαντάζομαι τη φρίκη των καημένων που έχουν φάει ξύλο στο δρόμο για να βγει αυτή η βρώμα στην επιφάνεια και να τους εξευτελίσει ως «μία από τα ίδια» δίνοντας παράσημα στους νταήδες που τους έδειραν και τους έπνιξαν στα χημικά. Τώρα εσύ που ακόμη αγανακτείς βλέπεις ελπίδα στον Κυριάκο; Στη ΧΑ; Στη μετανάστευση; Στο τίποτα; Να ξέρεις από εκεί που σε τρόμαξαν οι παλιοί και σε μάζεψαν οι τελευταίοι πρέπει να ξεκινήσεις πάλι. Από το δρόμο!