 |
|
Παίρνω την απραξία της στάσης μου
Δένω τις ανάσες της ελπίδας
Μαζεύω τα λόγια της επανάστασης
Καμπουριάζω να προφυλάξω την αγάπη μου
Φοβάμαι κάθε ανάσα μου για τελευταία
Γελάω στη θέα των στεγανών μου
Κι ανοίγω τρύπες στις βάρκες της αυταπάτης
για να βουτήξω στο πέλαγος της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου