Black μπεεε (Θόδωρος Μαραγκός) – Οι πάπυροι του Ερκολάνο, ο Θοδωράκης ο Νεοέλληνας κι ο Δημητράκης το πρόβατο

Γνώση που δεν μας δίνεται.
Αποσιωπάτε συστηματικά.
Χρησιμοποιούν αντ'αυτού ένα εθνικιστικό patchwork που βολεύει το μύθευμα που πρέπει να πιστέψουμε.
Το όνομα του Ρόδου in a real life production....
Πάλι όλα θα μείνουν επτασφράγιστα σε μια θρησκόληπτη βιβλιοθήκη.
Αλήθεια, εσύ τι ήσουν πριν γίνεις πρόβατο???

Στις 19 Οκτωβρίου του 1752, οι ανασκαφές του Σουηδού αρχιτέκτονα και μηχανικού Καρλ Βέμπερ, αποκάλυψαν την αρχαία πόλη του Ερκολάνο (Herculaneum=Ηράκλειο) που είχε θαφτεί από ένα στρώμα λάβας πάχους 20 μέτρων του Βεζούβιου. Οι έρευνες θα φέρουν στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, πάνω από 1.000 απανθρακωμένους πάπυρους, οι οποίοι βρίσκονταν στην ονομαζόμενη πλέον «Βίλα των Παπύρων», που ανήκε στον Πίσωνα, πεθερό του Ιούλιου Καίσαρα. Μερικοί από τους πάπυρους (περίπου 50) καταστράφηκαν γιατί οι εργάτες αρχικά νόμισαν ότι ήταν καμμένα ξύλα. Τα άγνωστα κείμενα των υπόλοιπων παπύρων, που έγινε κατορθωτό να αναγνωστούν με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας της ΝΑΣΑ, μόλις τα τελευταία χρόνια, ανήκουν κατά κύριον λόγον στην επικούρεια φιλοσοφία (μερικά κείμενα είναι του ίδιου του Επίκουρου, ενώ κάποια άλλα του Φιλόδημου).

Η «Βίλα των Παπύρων», φαίνεται ότι λειτουργούσε ως πνευματικό κέντρο φιλοξενώντας έργα Ελλήνων και Λατίνων φιλοσόφων, και βάση αυτού δημιουργήθηκε η πλούσια ιδιωτική βιβλιοθήκη που αποτελούσαν οι πάπυροι. Οι πάπυροι, που φυλάσσονται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Νάπολης, φαίνεται να έχουν κινήσει το ενδιαφέρον για την μελέτη τους, όλων πλην των Ελλήνων που έδειξαν σχεδόν ανύπαρκτο ενδιαφέρον. Μια απ’ τις εξηγήσεις που δίνεται, πέραν της κατάστασης βυθιότητας της ελληνικής πολιτείας, είναι πως η επικούρεια φιλοσοφία προκαλεί εμετούς και εξανθήματα στην Εκκλησία, καθώς είναι γνωστές οι θέσεις του Επίκουρου για τις υπερφυσικές ιδιότητες που αποδίδονται στους θεούς (βλέπε και «επικούρειο παράδοξο») και την μετά θάνατον ζωή, αλλά και τις απόψεις του για την πραγματική ζωή και τις απολαύσεις, οι οποίες για τον Ιουδαιοχριστιανισμό θεωρούνται μέγα αμάρτημα.

Ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός με την ταινία του «Black μπεεε», καυτηριάζει αυτήν την απάθεια και προσπαθεί να εξηγήσει την ελληνική στάση μέσα από τον Δημητράκη, που προσπαθεί να καταλάβει ποιοι τον μεταμόρφωσαν από άνθρωπο σε πρόβατο και του στέρησαν την γνώση. Οι κεντρικοί πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο γιος του Θόδωρου Μαραγκού, Στάθης από την Κύμη και ο Ιταλός με το ελληνικό όνομα Αίγισθος από την…Κύμη (Cuma) της Ιταλίας, ο οποίος μιλάει και καταλαβαίνει τα ελληνικά πολύ καλά. Κάποιοι άλλοι δε Ιταλοί, μιλούν τα ελληνικά καλύτερα κι από πολλούς Έλληνες.

Η ταινία-οδοιπορικό του Θόδωρου Μαραγκού, κέρδισε το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2005. Η προβολή της όμως στους κινηματογράφους υποβαθμίστηκε και στην ουσία υπονομεύτηκε, καθώς ήταν αρκετά «ενοχλητική»…

Για όσους δεν «ενοχλούνται», δεν έχουν παρά να την παρακολουθήσουν εδώ…και εδώ:  http://www.pare-dose.net/?p=3712

Αναδημοσίευση από: http://www.pare-dose.net/?p=3712

Ο κόσμος που θέλουμε

Ένα κείμενο γραμμένο το Δεκέμβρη του 2008.
Από τότε δυστυχώς, δεν καταφέραμε να μιλήσουμε για τον κόσμο που θέλουμε.
Παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να ζούμε σε ένα κόσμο που δεν φτιάξαμε εμείς και κάποιοι ακόμη οραματιζόμαστε μια ζωή διαφορετική.
Πότε άραγε θα είμαστε αρκετά ώριμοι;
Σίγουρα όχι, όταν θα είμαστε πιο πεινασμένοι και αδύναμοι....

by Iros World on Friday, December 19, 2008 at 11:55am

Ήρθε η ώρα που φωνάζουμε εδώ και χρόνια.

Μας βιάζουν καθημερινά άπό τη μέρα που γεννηθήκαμε.
Δεν κοιτάμε πια στα μάτια γιατί είναι άδεια, γιατί βρωμάει η αδράνεια.
Γιατί όλοι περιμέναμε το θαύμα.
Τελικά αντί για θαύμα ήρθε η τραγωδία για να μας κουνήσει από τις καρέκλες μας.
Είναι η απόδειξη πως όλοι είμαστε 'ιστορικά' πρόσωπα. Ο Αλέξης έγραψε ιστορία χωρίς να του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.
Τον Αλέξη τον θυσιάσαμε εμείς.
Εμείς τρέφουμε τη Λερναία Ύδρα, εμείς της δίνουμε τη δύναμη να γεννα κεφάλια, κι όσο αυτή γεννά, τόσο εμείς σκύβουμε το δικό μας.
Τώρα όμως ξέρουμε, πως είμαστε τόσοι πολλοί κι έχουμε τόση δύναμη, που μπορούμε να τον αλλάξουμε το σκατόκοσμο και το σκατοχαρακτήρα μας.
Όλοι μαζί με μια φωνή.
Αλλά και με συνείδηση!
Μετά τι?
Διεκδικούμε τη ζωή που μας ανήκει, ποια είναι όμως αυτή?
Ο αγώνας έχει ξεκινήσει, έχουν ωριμάσει οι αισθητήρες μας, μπορούμε να τους κάνουμε να ακούσουν.
Αλλά πρέπει να ακούσουμε κι εμάς, να δαμάσουμε και το γαμημένο το εγώ μας. Να παλέψουμε τη συνήθεια που μας έφερε εδώ.
Όχι στον καταναλωτισμό
Όχι στη βία που εξυπηρετεί ασφαλιστικές εταιρίες και υποχρεώνει τον κόσμο να εγκλωβιστεί κι άλλο στις τράπεζες.
Μη τους αναγκάζουμε να χωθούν πιο βαθειά στο λαγούμι της κοινωνίας της αφθονίας.
Πρέπει να έρθουνε μαζί μας, είναι το ίδιο αγανακτισμένοι, μη τους βάζουμε απέναντι.
Το κράτος θα πάρει από το δικό μας αίμα αυτά που τους δίνει για να τους βοηθήσει στην τραγωδία που ζήσανε από τους "ανόητους, θερμοκέφαλους νέους".
Ας τους πούμε, τι και γιατί.
Όχι στην αντίδραση που αναπαράγει το σύστημα
Φωνή, οργή, ποτέ ξανά σιωπή
Αλλά όχι και παιχνίδι με τους όρους τους, ας πάψουμε να τους εξυπηρετούμε.
Η οργή που με κάνει να τα σπάω πρέπει να μετουσιωθεί
Πρέπει να γίνει η κοινωνία που απαιτώ να έχω.
Δεν τα χρειαζόμαστε τα γαμημένα τα λούσα, ποτέ δεν τα είχαμε ανάγκη, τσουβαλιάζουμε τις ανάγκες μας στην κατανάλωση και τις πνίγουμε, αντί να κάνουμε τον πόνο αυτού που ουρλιάζει να περάσει, του κόβουμε τη γλώσσα για να μην ακούγεται.
Δεν ξέρω αν κάποιο Venus Project μπορεί να υπάρξει
Ξέρω πως υπάρχουμε εμείς και είναι η στιγμή να μιλήσουμε σοβαρά για τον κόσμο που θέλουμε.
Να απογυμνωθούν κι απο το τελευταίο τους επιχείρημα όλοι.
 
Απαιτώ να μπορώ να σε κοιτώ στα μάτια, απαιτώ να μη φοβάμαι ότι η καλοσύνη είναι υστερόβουλη, απαιτώ να υπάρξουν πολιτική και πολιτικοί κι όχι χυδαίες καρικατούρες, απαιτώ να πιστεύω στη ζωή και όχι στους ρασοφόρους και τα θαύματα.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον κόσμο που όλοι θέλουμε.