Κυριακή κοντή γιορτή φίλοι μου.
Αυτή την Κυριακή μια και η πόλη μας είναι μικρή, προτείνω μία διαδρομή σε όσους θέλουν τόσο πολύ να ψηφίσουν για να αλλάξουν τα πράγματα.
Ξεκινάμε από το Άλσος. Βλέπουμε τόνους σκουπιδιών. Πλαστικά από καφέδες, προφυλακτικά, μπουκάλια, μέχρι και τηλεόραση πεταμένη μέσα στο ρέμα.
Κατηφορίζουμε και το πράσινο λιγοστεύει, τα σκουπίδια όμως όχι.
Πάμε μια βόλτα από το Λιμνίο. Όμορφο σημείο, μέσα στο κέντρο της πόλης. Ακόμη ένας σκουπιδότοπος, γεμάτος από τις κακές μας συνήθειες.
Δίπλα, ένα σύγχρονο ανενεργό κολυμβητήριο.
Παίρνοντας τον δρόμο για την πλατεία, θα δούμε κλειστό πια, το μαγαζί του υπεύθυνου πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης. Αυτού που επέλεξε να κάνει μια βραδιά, με καλεσμένη τη Τζούλια Αλεξανδράτου και να βάλει χορηγό στο καρναβάλι την Αμστελ και θέμα του καρναβαλιού το μουντιάλ.
Λίγο παραπάνω, στην πλατεία Αντίκα, ένα υπέροχο μικρό μαγαζάκι υπάρχει στη γωνία. Ανήκει στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΞ. Παραπλεύρως έχει ένα φρεάτιο που μονίμως μυρίζει άσχημα. Σαν καθ' ύλην αρμόδιος, ο πρόεδρος βρήκε τη λύση. Έβαλε ένα χοντρό μουσαμά και κάλυψε το φρεάτιο για να μη μυρίζει. Δεν έχει σημασία που τα νερά, όταν βρέχει, σε εκείνη τη διασταύρωση κάνουν το δρόμο απροσπέλαστο, σημασία έχει πως πια δεν μυρίζει και μπορεί ο κόσμος να καθίσει στο καφέ.
Φτάνουμε στην πλατεία και βλέπουμε το νέο μας καμάρι. Την ανανεωμένη πλατεία που κόστισε εκατομύρια και τα τζιμάνια που τη σχεδίασαν να έχουν βάλει κάτω από τον μοναδικό μεγάλο πλάτανο, ένα συντριβάνι και τα παγκάκια απέναντι, μέσα στον ήλιο. Βλέπουμε, πως έχουν κλείσει με πεζόδρομο τον δρόμο που ένωνε τον πάνω με τον κάτω μαχαλά και έχουν διοχετεύσει όλη την κίνηση σε μικρούς στενούς δρόμους, κυρίως της παλιάς πόλης.
Έτσι όπως θα κοιτάς γύρω σου, ίσως αναρωτηθείς, με τέτοια κίνηση και τόσα απροσπέλαστα μέρη, πως θα περνούσε από εδώ ένα ασθενοφόρο. Αλλά μετά θα θυμηθείς, πως το νοσοκομείο που είναι ανάμεσα στα πέντε καλύτερα της χώρας από άποψη υποδομών, δεν λειτουργεί πια.
Θα μπορούσες να πάρεις και το αυτοκίνητο και να πας μια βόλτα στο Δροσερό, να δεις κι εκείνους τους β' κατηγορίας ανθρώπους, που ζουν μέσα στην πόλη χωρίς αποχετευτικό σύστημα. Αλλά είναι απροσπέλαστο. Φοβάσαι, εκείνοι έτσι θέλουν να ζουν.
Επειδή είναι μακριά αυτή η διαδρομή όμως και ας είναι τόσο μικρή η πόλη μας, θα σου πρότεινα και κάτι άλλο. Να πας με τα πόδια μέχρι το εκλογικό σου τμήμα και να μαζέψεις ότι σκουπίδι δεις στο δρόμο και να το πετάξεις σε έναν κάδο και να έχεις και τα παιδιά σου μαζί. Να πάρεις την απόφαση, να είσαι νοικοκύρης για την πόλη που ζεις και όχι για το σπίτι σου μόνο. Να πάρεις την απόφαση να διεκδικήσεις να λειτουργούν οι υποδομές αυτής της πόλης ή ακόμη καλύτερα, να τις καταλάβεις και να τις λειτουργήσεις, γιατί σε νοιάζει.
Η ευθύνη μας φίλε συμπολίτη μου, είναι 365 μέρες το χρόνο. Αυτές που περί άλλων τυρβάζουμε. Η όμορφη πόλη, είναι ακόμη μία πόλη της Ελλάδας της αρπαχτής. Ξέρεις πως οι μισοί από αυτούς που καλείσαι να επιλέξεις, είναι αυτοί που πήραν τις αποφάσεις να γίνει η πόλη με τα χίλια πτώματα. Ξέρεις επίσης, πως δεν μίλησες και δεν αντέδρασες.
Αυτή τη συνειδησιακή διαδρομή, καλό θα ήταν να την κάνουμε στο δρόμο για το εκλογικό τμήμα. Και αν τελικά δεν ψηφίσουμε αλλά νιώσουμε και σκεφτούμε διαφορετικά, θα έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε συχνότερα τα του οίκου μας.
Αυτή την Κυριακή μια και η πόλη μας είναι μικρή, προτείνω μία διαδρομή σε όσους θέλουν τόσο πολύ να ψηφίσουν για να αλλάξουν τα πράγματα.
Ξεκινάμε από το Άλσος. Βλέπουμε τόνους σκουπιδιών. Πλαστικά από καφέδες, προφυλακτικά, μπουκάλια, μέχρι και τηλεόραση πεταμένη μέσα στο ρέμα.
Κατηφορίζουμε και το πράσινο λιγοστεύει, τα σκουπίδια όμως όχι.
Πάμε μια βόλτα από το Λιμνίο. Όμορφο σημείο, μέσα στο κέντρο της πόλης. Ακόμη ένας σκουπιδότοπος, γεμάτος από τις κακές μας συνήθειες.
Δίπλα, ένα σύγχρονο ανενεργό κολυμβητήριο.
Παίρνοντας τον δρόμο για την πλατεία, θα δούμε κλειστό πια, το μαγαζί του υπεύθυνου πολιτιστικών εκδηλώσεων της πόλης. Αυτού που επέλεξε να κάνει μια βραδιά, με καλεσμένη τη Τζούλια Αλεξανδράτου και να βάλει χορηγό στο καρναβάλι την Αμστελ και θέμα του καρναβαλιού το μουντιάλ.
Λίγο παραπάνω, στην πλατεία Αντίκα, ένα υπέροχο μικρό μαγαζάκι υπάρχει στη γωνία. Ανήκει στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΞ. Παραπλεύρως έχει ένα φρεάτιο που μονίμως μυρίζει άσχημα. Σαν καθ' ύλην αρμόδιος, ο πρόεδρος βρήκε τη λύση. Έβαλε ένα χοντρό μουσαμά και κάλυψε το φρεάτιο για να μη μυρίζει. Δεν έχει σημασία που τα νερά, όταν βρέχει, σε εκείνη τη διασταύρωση κάνουν το δρόμο απροσπέλαστο, σημασία έχει πως πια δεν μυρίζει και μπορεί ο κόσμος να καθίσει στο καφέ.
Φτάνουμε στην πλατεία και βλέπουμε το νέο μας καμάρι. Την ανανεωμένη πλατεία που κόστισε εκατομύρια και τα τζιμάνια που τη σχεδίασαν να έχουν βάλει κάτω από τον μοναδικό μεγάλο πλάτανο, ένα συντριβάνι και τα παγκάκια απέναντι, μέσα στον ήλιο. Βλέπουμε, πως έχουν κλείσει με πεζόδρομο τον δρόμο που ένωνε τον πάνω με τον κάτω μαχαλά και έχουν διοχετεύσει όλη την κίνηση σε μικρούς στενούς δρόμους, κυρίως της παλιάς πόλης.
Έτσι όπως θα κοιτάς γύρω σου, ίσως αναρωτηθείς, με τέτοια κίνηση και τόσα απροσπέλαστα μέρη, πως θα περνούσε από εδώ ένα ασθενοφόρο. Αλλά μετά θα θυμηθείς, πως το νοσοκομείο που είναι ανάμεσα στα πέντε καλύτερα της χώρας από άποψη υποδομών, δεν λειτουργεί πια.
Θα μπορούσες να πάρεις και το αυτοκίνητο και να πας μια βόλτα στο Δροσερό, να δεις κι εκείνους τους β' κατηγορίας ανθρώπους, που ζουν μέσα στην πόλη χωρίς αποχετευτικό σύστημα. Αλλά είναι απροσπέλαστο. Φοβάσαι, εκείνοι έτσι θέλουν να ζουν.
Επειδή είναι μακριά αυτή η διαδρομή όμως και ας είναι τόσο μικρή η πόλη μας, θα σου πρότεινα και κάτι άλλο. Να πας με τα πόδια μέχρι το εκλογικό σου τμήμα και να μαζέψεις ότι σκουπίδι δεις στο δρόμο και να το πετάξεις σε έναν κάδο και να έχεις και τα παιδιά σου μαζί. Να πάρεις την απόφαση, να είσαι νοικοκύρης για την πόλη που ζεις και όχι για το σπίτι σου μόνο. Να πάρεις την απόφαση να διεκδικήσεις να λειτουργούν οι υποδομές αυτής της πόλης ή ακόμη καλύτερα, να τις καταλάβεις και να τις λειτουργήσεις, γιατί σε νοιάζει.
Η ευθύνη μας φίλε συμπολίτη μου, είναι 365 μέρες το χρόνο. Αυτές που περί άλλων τυρβάζουμε. Η όμορφη πόλη, είναι ακόμη μία πόλη της Ελλάδας της αρπαχτής. Ξέρεις πως οι μισοί από αυτούς που καλείσαι να επιλέξεις, είναι αυτοί που πήραν τις αποφάσεις να γίνει η πόλη με τα χίλια πτώματα. Ξέρεις επίσης, πως δεν μίλησες και δεν αντέδρασες.
Αυτή τη συνειδησιακή διαδρομή, καλό θα ήταν να την κάνουμε στο δρόμο για το εκλογικό τμήμα. Και αν τελικά δεν ψηφίσουμε αλλά νιώσουμε και σκεφτούμε διαφορετικά, θα έχουμε τη δυνατότητα να επηρεάζουμε συχνότερα τα του οίκου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου